Język polski

Język polski używany przez Polaków mieszkających na Łotwie jest nieco odmienny od języka jakiego używają Polacy mieszkający w Polsce. Jest też wewnętrznie zróżnicowany. Łotewscy Polacy, w zależności od wieku, pochodzenia, rodzaju wykształcenia, miejsca zamieszkania, czy stopnia zaangażowania w działalność polonijną, posługują się nim odmiennie. 

Najstarsze pokolenie, urodzone w latach dwudziestych-trzydziestych XX w., posługuje się polszczyzną jeszcze przedwojenną, bliską językowi literackiemu, jednakże z licznymi naleciałościami z innych języków, szczególnie rosyjskiego. Polszczyzna ta bywam czasem trudna do zrozumienia. Wydaje się, iż to pokolenie jest najbardziej przywiązane do  języka polskiego i chętne używać go na co dzień.

Pokolenie urodzone po II Wojnie Światowej dużo słabiej posługuje się językiem polskim. Jego zasób słownictwa jest stosunkowo ograniczony i dotyczy przede wszystkim życia rodzinnego i religijnego. Pokolenie to znacznie lepiej posługuje się językami rosyjskim i łotewskim, co ma też swoje konsekwencje w licznych naleciałościach w używanej przez nie polszczyźnie. Wyjątkami są osoby zaangażowane w działalność edukacyjną i kulturalną związaną z krzewieniem polskości.

Co zaś tyczy się osób urodzonych po odzyskaniu przez Łotwę niepodległości to sytuacja jest tu bardziej skomplikowana. Część dzieci, młodzieży oraz młodych dorosłych uczy się w polskich szkołach, ma częste kontakty z Polską, a nawet aktywnie uczestniczy w życiu polonijnym, dzięki czemu zna język polski dobrze lub bardzo dobrze. Charakterystyczne jest jednak, że znaczna część młodzieży, nawet jeśli zna język polski, to woli na co dzień posługiwać się językami rosyjskim lub łotewskim.

Opracowano na podstawie artykułu Andrzeja Łapkowskiego Współczesna polszczyzna na Łotwie(1), rozmów z przedstawicielami łotewskiej polonii oraz własnych badań i obserwacji.

_______________________________________________________________________________
PRZYPISY:
(1) Łapkowski A., Współczesna polszczyzna na Łotwie (źródło: www)